Sharon (24) werd sinds haar 14e twee keer verkracht en één keer aangerand. Wat deed dat met haar?

24 oktober 2024

Sharon was als 14-jarig meisje speels, nieuwsgierig en altijd vrolijk. Ze zat op ballet, paardrijden en pianoles, had veel vriendinnen en deed het goed op de middelbare school waar ze op het VWO zat met de ambitie om daarna ooit hulparts te worden in Afrika. Van de één op de andere dag veranderde haar wereld en haar toekomst, want ze werd slachtoffer van verkrachting…

Inmiddels is Sharon 24 jaar oud, maar ze heeft al meer doorstaan dan de meeste mensen in een leven zullen meemaken. Nu, jaren later, probeert ze haar leven opnieuw op te bouwen en hoopt ze anderen te helpen door haar verhaal te delen. In dit interview vertelt ze openhartig over de impact van haar ervaringen en hoe ze langzaam haar kracht terugvond.

Hieronder lees je de dieptepunten en hoogtepunten van haar verhaal dat ze graag anoniem deelt, zodat ze er andere vrouwen mee kan inspireren om zich te laten helpen.

Kun je je ons terugnemen naar hoe je je voelde na die eerste keer?

Sharon: “Dat was op mijn veertiende, en het voelde alsof alles in één klap instortte,” begint Sharon. “Ik was jong en onwetend over hoe ik met zoiets verschrikkelijks als een verkrachting moest omgaan. Ik voelde me heel vies en beschaamd. Het leek wel alsof ik plotseling iemand anders was geworden, iemand die zichzelf niet meer herkende. Ik probeerde alles te verbergen en door te gaan, maar diep van binnen was ik verscheurd. Daarom durfde ik er ook met niemand over te praten”

Lees ook: Meeste jonge vrouwen zijn slachtoffer seksueel grensoverschrijdend gedrag.

Hoe beïnvloedde dat jouw dagelijks leven?

Sharon: “Vanaf dat moment veranderde echt alles,” zegt ze. “Ik was ineens de verbinding met mijzelf kwijt, werd stiller, sloot mezelf af van familie en vrienden, en ik voelde me voortdurend op mijn hoede. Ik had het gevoel dat mensen aan me konden zien wat er was gebeurd. Die angst en schaamte werden een constante schaduw in mijn leven. Ik begon mezelf de schuld te geven, en ik had geen idee met wie ik hierover kon praten.”

Lees ook: Wat zijn de gevolgen van aanranding en verkrachting?

Hoe kwam je door die eerste periode heen?

Sharon: “Ik deed vooral alsof alles normaal was,” legt Sharon uit. “Ik ging naar school, sprak met mensen, maar van binnen voelde ik me helemaal leeg en was ik diep ongelukkig. Het was alsof ik mijn eigen leven niet meer leefde en als een soort zombie door het leven ging. De tweede keer dat het gebeurde en ik werd aangerand en daarna verkracht, was ik ouder, maar het zorgde ervoor dat ik me nog verder terugtrok. Ik verloor het vertrouwen in bijna iedereen en voelde me echt machteloos. Uiteindelijk zonk ik steeds dieper en werd ik er depressief door.”

Lees ook: Dít zijn de 25 signalen dat je mogelijk een depressie hebt.

Hoe lang duurde het voordat je besloot om hulp te zoeken?

Sharon: “Pas jaren later,” geeft Sharon toe. “Op dat moment voelde ik dat ik het niet langer alleen aankon. De stress en angst werden te groot, en ik raakte steeds dieper in een depressie, waardoor ik bang werd om suïcidaal te worden en mijzelf iets aan te doen. Uiteindelijk had ik een gesprek met een goede vriendin die me aanmoedigde om professionele hulp te zoeken. Het was een uiterst moeilijke stap, maar ik realiseerde me dat ik mezelf anders misschien helemaal zou verliezen. Het was echt ‘nu of nooit’.”

Lees ook: Suïcidaal gedrag en zelfmoord bij vrouwen: dít zijn de mogelijke oorzaken.

Wat heeft je geholpen tijdens je herstel?

Sharon: “EMDR therapie en psychedelica heeft me heel erg geholpen,” vertelt Sharon. “Ik kreeg de ruimte om alles wat ik had meegemaakt onder ogen te zien zonder oordeel. Mijn therapeut hielp me te begrijpen dat wat er is gebeurd niet mijn schuld is, en dat ik niet voor altijd een slachtoffer hoef te blijven. Ze leerde me daarnaast technieken en meditatie om met mijn angsten en stress om te gaan en om negatieve gedachten los te laten. Het voelde alsof ik stukje bij beetje mijn leven terugwon.”

Lees ook: Hoe mindfulness en meditatie jouw gezondheid kunnen bevorderen.

Wat waren enkele van de grootste uitdagingen tijdens dit proces?

Sharon: “De grootste uitdaging was de verbinding met mijzelf en het vertrouwen in mezelf terugkrijgen,” zegt Sharon. “Ik had jarenlang gedacht dat ik minder waard was vanwege wat er was gebeurd. Ik had dus een zeer laag zelfbeeld en daardoor ook een laag libido. Ook het aangaan van nieuwe relaties was daardoor lastig; ik was altijd bang dat iemand me opnieuw zou kwetsen. Het kostte veel tijd om te leren dat ik de moeite waard ben en dat ik ook recht heb op mijn eigen geluk. Uiteindelijk hielpen twee therapiesessie’s met psilocybine (paddo’s) en de daarop volgende coaching en microdosering door de Conscious Pharmasist mij om mijn verdriet, trauma en depressie te verwerken en weer echt met mijzelf te kunnen gaan verbinden. Ik sta sindsdien weer in mijn kracht!”

Lees ook: Hoe psychedelica de geestelijke gezondheid van vrouwen positief kunnen veranderen.

Hoe gaat het nu met je?

Sharon: “Het gaat nu eindelijk beter,” glimlacht Sharon. “Zo heb ik geleerd om niet langer in de schaduw van mijn eigen trauma te leven. Natuurlijk heb ik nog dagen waarop ik soms iets terugval, doch ik weet nu hoe ik daarmee om kan gaan. Ik heb mijn trauma’s verwerkt, mijn eigen kracht gevonden en geleerd dat ik veel meer ben dan mijn verleden. Ik ben begonnen met vrijwilligerswerk voor een organisatie die slachtoffers van seksueel geweld ondersteunt. Dat geeft me de kans om iets positiefs te doen met mijn ervaring en anderen te helpen die door soortgelijke situaties heen gaan.”

Lees ook: Hoe kun je weer genieten van seks na een negatieve ervaring?

Wat zou je willen zeggen tegen anderen die iets soortgelijks hebben meegemaakt?

Sharon: “Je bent niet alleen,” zegt Sharon met een warme blik. “Het is niet jouw schuld, en je verdient het om professionele hulp te krijgen en jouw eigen verhaal te delen. Zoek steun, praat erover, en onthoud dat er mensen zijn die je willen helpen. Het herstelproces is niet makkelijk, maar het is mogelijk om jezelf terug te vinden en weer geluk te voelen. Je bent veel meer dan wat er is gebeurd!”

Lees ook: Welke psychische klachten komen bij vrouwen het meest voor?

Hulp van SHE Health Clinics

De vrouwelijke therapeuten, artsen en medisch specialisten van SHE Health Clinics helpen je graag en hebben beroepsgeheim. Dit betekent dat zij verplicht zijn om vertrouwelijk om te gaan met informatie die zij verkrijgen in de uitoefening van hun beroep. Dit beroepsgeheim is wettelijk vastgelegd en dient om de privacy van patiënten te beschermen en ervoor te zorgen dat vrouwen bij ons vrijuit over hun problemen en gezondheid kunnen praten zonder angst dat deze informatie zonder hun toestemming wordt gedeeld.

Wil je meer informatie of een afspraak maken met een vrouwelijke gynaecoloog, internist of psycholoog die is gespecialiseerd in de gevolgen van verkrachting of aanranding? Neem dan contact met ons op via 085-2019275 of via ons contactformulier.

Lees ook: Verkrachting: welke ziektes en aandoeningen kan het veroorzaken?

Veel gestelde vragen over verkrachting

Wat is verkrachting?
Verkrachting is een vorm van seksueel geweld waarbij iemand zonder toestemming seksuele handelingen ondergaat. Het is een strafbaar misdrijf waarbij dwang, intimidatie, of fysiek geweld kan worden gebruikt om controle over het slachtoffer uit te oefenen. Consent (toestemming) is hierbij volledig afwezig.

Wat is het verschil tussen verkrachting en aanranding?
Aanranding omvat elke ongewenste seksuele aanraking, terwijl verkrachting specifiek verwijst naar gedwongen penetratie zonder toestemming. Beide zijn ernstige vormen van seksueel geweld, maar verkrachting wordt vaak zwaarder bestraft vanwege de mate van dwang en fysieke impact.

Hoe kan ik iemand ondersteunen die verkracht is?
Luister zonder oordeel, bied emotionele steun, en moedig de persoon aan om professionele hulp te zoeken, zoals een psycholoog of een opvangcentrum voor slachtoffers van seksueel geweld. Respecteer hun gevoelens en druk hen niet om over details te praten als ze daar nog niet klaar voor zijn.

Lees ook: Kirsten (29) had seks tegen haar wil in: ’Die nacht achtervolgt mij nog steeds!’.

Wat moet ik doen als ik verkracht ben?
Het is belangrijk om medische hulp te zoeken, zelfs als er geen zichtbare verwondingen zijn. Ga zo snel mogelijk naar een (huis)arts of ziekenhuis, waar je ook een eventuele aangifte bij de politie kunt overwegen. Praat met iemand die je vertrouwt, zoals een vriend, familielid, of professionele hulpverlener, en overweeg om juridische stappen te ondernemen.

Als je verkracht bent kun je direct contact opnemen met het Centrum Seksueel Geweld via telefoonnummer 0800 – 0188 of via hun website.

Moet ik aangifte doen van verkrachting?
Het doen van aangifte is een persoonlijke keuze om aangifte van verkrachting te doen bij justitie. Het kan helpen om gerechtigheid te zoeken en kan bijdragen aan het stoppen van de dader, maar het is ook een emotioneel zware stap. Het is belangrijk om te weten dat aangifte doen bijdraagt aan de strafrechtelijke vervolging, maar ook dat het slachtoffer volledig zelf beslist.

Waarom is aangifte doen na verkrachting vaak een moeilijk proces?
Aangifte doen na verkrachting is voor veel slachtoffers een moeilijk en emotioneel belastend proces. Dit zijn enkele redenen waarom het vaak zo zwaar is:

Schaamte en schuldgevoelens: Veel slachtoffers voelen schaamte en geven zichzelf (onterecht) de schuld van wat er is gebeurd. Deze gevoelens kunnen hen weerhouden om naar voren te komen en het verhaal met vreemden, zoals politiefunctionarissen, te delen.
Traumatische herbeleving: Aangifte doen kan een pijnlijke herbeleving van de gebeurtenis zijn. Slachtoffers worden vaak gevraagd om gedetailleerd te beschrijven wat er is gebeurd, wat zeer confronterend kan zijn en traumatische herinneringen naar boven haalt.
Angst voor oordeel of stigmatisering: Slachtoffers zijn vaak – ten onrechte – bang dat ze niet serieus worden genomen of dat ze worden beschuldigd van leugens of overdrijving. Ze kunnen bang zijn voor negatieve reacties of dat hun verhaal in twijfel wordt getrokken, wat kan leiden tot extra stress en onzekerheid.
Gebrek aan bewijsmateriaal: Verkrachting is vaak moeilijk te bewijzen, vooral als er weinig fysiek bewijs is. Slachtoffers vrezen soms dat zonder bewijs hun zaak niet verder zal worden opgepakt, of dat het wordt afgedaan als “een woord tegen een woord”. Echter, door een forensisch arts is er veelal bewijs te verzamelen en kan er DNA van de mogelijke dader(s) worden verkregen.
Traag en complex justitieel proces: Het strafrechtelijk proces na een aangifte kan soms lang duren, en de uitkomst is onzeker. Dit kan voor slachtoffers frustrerend en demotiverend zijn, omdat het soms maanden of zelfs jaren duurt voordat er een rechtszaak plaatsvindt.
Gevoelens van onveiligheid en angst voor wraak: Slachtoffers kunnen bang zijn dat de dader hen zal bedreigen of wraak zal nemen als ze aangifte doen. Zeker als de dader iemand uit de directe omgeving is, kan dit de keuze om aangifte te doen extra complex maken.
Gebrek aan ondersteuning of vertrouwen in de autoriteiten: Sommige slachtoffers voelen zich niet gesteund door hun omgeving of hebben een gebrek aan vertrouwen in de politie en justitie. Ze kunnen bang zijn dat hun zaak niet serieus wordt genomen of dat er te weinig wordt gedaan om hen te helpen.
Sociale en culturele druk: In sommige gemeenschappen of culturen kan er een stigma rusten op slachtoffers van seksueel geweld, en kan er druk zijn om te zwijgen om schande of negatieve reacties te voorkomen. Deze sociale en culturele druk kan slachtoffers ervan weerhouden om aangifte te doen.
Behoefte aan privacy en angst voor bekendheid: Slachtoffers willen vaak niet dat hun situatie bekend wordt bij anderen of in de media belandt. De angst voor de gevolgen van publieke bekendheid kan hen tegenhouden om de zaak aan te kaarten.

Kan verkrachting invloed hebben op mijn mentale gezondheid?
Ja, verkrachting kan diepe psychologische littekens achterlaten, zoals posttraumatische stressstoornis (PTSS), depressie, angst, persoonlijkheidsstoornis, schuldgevoelens, en schaamte. Professionele hulp en therapie kunnen enorm helpen bij het verwerken van deze trauma’s.

Lees ook: Persoonlijkheidsstoornissen: wat zijn dat?

Wat is de impact van verkrachting op relaties?
Veel slachtoffers ervaren problemen met vertrouwen, intimiteit en emotionele veiligheid, wat relaties kan bemoeilijken. Partner- en traumatherapie kunnen helpen bij het herstellen van vertrouwen en het opbouwen van gezonde relaties.

Lees ook: Pijn bij vrijen: oorzaken, symptomen en behandelingen.

Kun je schuldgevoelens of schaamte ervaren na een verkrachting?
Helaas wel. Veel slachtoffers worstelen met gevoelens van schaamte, schuld, of zelfverwijt. Deze gevoelens zijn normaal, maar onterecht. Het is belangrijk om te begrijpen dat verkrachting nooit de schuld is van het slachtoffer.

Lees ook: Wat kun je doen aan vaginisme?

Hoe lang duurt het om te herstellen van een verkrachting?
Herstel is een persoonlijk proces dat voor iedereen anders is. Sommigen vinden na maanden al stabiliteit, terwijl het voor anderen jaren kan duren. Er is geen “juiste” manier of tijdsduur om te herstellen.

Lees ook: Vrouwen die misbruikt zijn komen vroeger in menopauze.

Hoe weet ik of ik hulp nodig heb om te herstellen van verkrachting?
Hulp kan nuttig zijn als je langdurig last hebt van angsten, nachtmerries, gevoelens van verdriet, of als je merkt dat het moeilijk is om je dagelijkse leven weer op te pakken. Een therapeut gespecialiseerd in trauma kan helpen om deze gevoelens te verwerken en je te ondersteunen bij herstel.

Kun je je leven weer oppakken na verkrachting?
Ja, hoewel het moeilijk kan zijn, kunnen veel slachtoffers hun leven weer opbouwen en vinden dat ze na verloop van tijd meer rust en stabiliteit ervaren. Met de juiste steun, medische zorg en therapie kunnen zij veelal hun kracht terugvinden en verder gaan met hun leven.

Hoe kan ik voorkomen dat ik opnieuw slachtoffer word?
Verkrachting is nooit de schuld van het slachtoffer en het is belangrijk om te onthouden dat niemand “verkrachting uitlokt.” Zelfverdedigingscursussen, bewustzijn van je omgeving en het vermijden van risicovolle situaties kunnen je veiligheidsgevoel vergroten, maar het voorkomen van verkrachting is altijd de verantwoordelijkheid van de dader, niet van het slachtoffer.

Wat is de rol van ouders, andere familieleden en vrienden?
Begrip en empathie van ouders, familieleden en vrienden zijn in de acute fase belangrijk voor het slachtoffer van verkrachting of aanranding. Het is vervolgens heel belangrijk dat familieleden en goede vrienden kalm blijven en begrijpen hoe verwerking in zijn werk gaat. Daardoor kunnen ze hun dochter of zoon het gevoel geven dat alles wat zij denken en voelen normaal is. Zo’n persoon moet het gevoel hebben veilig te zijn. Maar ook ouders en andere direct betrokkenen hebben professionele begeleiding nodig over welke mentale ondersteuning zij het beste kunnen bieden. Zij zijn net zo goed geraakt en getraumatiseerd én kunnen emotioneel en kwaad zijn. Je voelt je als ouders veelal totaal machteloos. Dat is normaal.

Lees ook: Hoe ga je om met psychische klachten bij jezelf of vriendinnen?

Disclaimer

Net zoals bij alles in het leven en ook zeker tijdens seks geldt: als je je ergens niet fijn bij voelt of iets niet wilt, dan hoeft dat NIET! Je bent tot niets verplicht en hoeft nooit iets tegen je zin te doen. Ook al kan je (bed)partner aangeven het zelf zo graag te willen of je het gevoel geven dat je iets moet doen, onthoud altijd dat JIJ de baas over jouw eigen lichaam bent en de enige die daar beslissingen over mag nemen!

Meer lezen?